จากนั้นในค.ศ.1948 นาย Bernard Silver นักศึกษาของสถาบันเทคโนโลยีเดรกเซล ฟิลาเดลเฟีย ประเทศสหรัฐอเมริกา ร่วมกับเพื่อนนักศึกษาของเขา นาย Norman Joseph Woodland ได้พยายามค้นหาคำตอบของการจัดเก็บและอ่านข้อมูลสินค้าแบบอัตโนมัติระหว่างการชำระเงินเพื่อทำให้ร้านค้ามีความสะดวกยิ่งขึ้น โดยแนวคิดแรกของพวกเขาคือการใช้หมึกที่เรืองแสงเมื่อถูกแสงอัลตราไวโอเลตมาเป็นแพทเทิร์น พร้อมกบัสร้างอุปกรณ์เฉพาะสำหรับการอ่าน แต่ต่อมาก็พบว่าหมึกจางง่ายและมีค่าใช้จ่ายในการผลิตที่สูงเกินไป พวกเขาจึงได้ปรับเอาแนวคิดจากรหัสมอร์สมาร่วมคิดค้นด้วย ซึ่งบาร์โค้ดในยุคแรกนี้ก็ยังไม่ได้ออกมาในลักษณะแท่งตรงแบบที่เราคุ้นตาแต่อย่างใด แต่ออกมาเป็นลักษณะวงกลม จากนั้นทั้งสองได้จดสิทธิบัตรผลงานภายในชื่อว่า Classifying Apparatus and Method แต่เรื่องน่าเศร้าก็คือ นาย Bernard เสียชีวิตด้วยวัยเพียงแค่ 38 ปี ก่อนที่เขาจะได้เห็นนวัตกรรมของตัวเองใช้งานในร้านค้าจริงๆ ส่วนนาย Joseph ได้เข้าร่วมทำงานกับบริษัท IBM บริษัทคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยียักษ์ใหญ่ ซึ่งต่อมา IBM สนใจพัฒนาเทคโนโลยีนี้ต่อ แต่ท้ายที่สุดแล้วบริษัทที่ได้ลิขสิทธิ์ไปก็คือ Philco และได้ขายต่อให้กับองค์กรชื่อว่า RCA ในเวลาต่อมา

จากนั้นได้มีการพัฒนาระบบบาร์โค้ดและมีการประดิษฐ์เครื่องสำหรับแสกนบาร์โค้ดครั้งแรกในโลกที่ซุปเปอร์มาเก็ตชื่อ Marsh's ในเดือนมิถุนายน ปีค.ศ.1974 และในวันที่ 26 ของเดือนนั้น หมากฝรั่ง Wringley's Juicy Fruit จากห้าง Marsh's ได้กลายเป็นสินค้าชิ้นแรกของโลกที่ถูกสแกนด้วยเครื่องอ่านบาร์โค้ด